ਸਾਗਰ ਅਗਰ ਬਿੱਫ਼ਰ ਗਿਆ...

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਾਗਰ ਅਗਰ ਬਿੱਫ਼ਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

ਮਾਂਝੀ ਤਿਰਾ ਘਾਬਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਘਰ ਬਣ ਅਗਰ ਖੰਡਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

ਹੋ ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਜੇ ਸਾਗਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਗ਼ਮ, ਡਰ, ਘੁਟਨ, ਪੀੜਾ, ਨਿਹੋਰੇ ਥੀਂ ਪਰੋ ਕੇ ਭੇਜਿਆ,

ਇਹ ਹਾਰ ਜੇ ਬਿੱਖਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਜਦ ਦੂਰ ਸੈਂ, ਤਦ ਠੀਕ ਸੀ, ਯਾਦਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਸਨ,

ਨੇੜੇ ਵੀ ਜੇ ਓਦਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਐਵੇਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵਾਹ ਰਿਹਾਂ, ਬਿਨ ਸੋਚਿਓਂ, ਬਿਨ ਸਮਝਿਓਂ,

ਜੇ ਬਣ ਤਿਰਾ ਚਿੱਤਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ‘ਚ ਹਾਰ ਹੱਸ ਕੇ ਪਾਊਂਗਾ, ਪਰ ਨਾਲ਼ ਹੀ,

ਜੇ ਗਿਰ ਕੋਈ ਅੱਥਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਕਾਲਖ਼ ਤਿਰੀ ਨੂੰ ਚੀਰ ਕੇ, ਜੇ ਰਿਸ਼ਮ ਕੁਈ ਚਮਕੀ, ਅਤੇ,

ਚਿਹਰਾ ਮਿਰਾ ਨਿੱਖ਼ਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਹੁਣ ਵੀ ਸੰਭਲ ਓ ਰਹਿਬਰਾ! ਹੱਥੋਂ ਤਿਰੇ ਜੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ,

ਧਰਤ ਗਈ, ਅੰਬਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।

----

ਸੁਣ ‘ਬਾਦਲਾ!’ ਦੂਜੇ ਦੇ ਵਲ ਤੋਰੇ ਹੋਏ ਸੈਲਾਬ ਥੀਂ,

ਜੇ ਰੁੜ੍ਹ ਤਿਰਾ ਹੀ ਘਰ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹੀਂ।