Monday, November 30, 2009

ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਦਾ ਝੌਂਕਾ, ਰਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ...




ਗ਼ਜ਼ਲ

ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਦਾ ਝੌਂਕਾ, ਰਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

ਇਕ ਫੁੱਲ ਖ਼ਾਰ ਬਣਕੇ, ਬਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਚੁਪ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੇ ਵਿਚ, ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨਾ,

ਗੱਲ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਈ ਹੋਈ, ਕਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਮਿਲ਼ਦੈ, ਉਹ ਜਦ ਵੀ ਮਿਲ਼ਦੈ, ਮੁਸਕਾਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ,

ਮੁਸਕਾਨ ਹੇਠ ਦੁਖੜੇ, ਸਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਲੋਹੇ ਦੀ ਕੰਧ ਬਣਕੇ, ਖੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਸਾਮ੍ਹਣੇ,

ਕੱਚੀ ਦਿਵਾਰ ਵਾਂਗੂੰ, ਢਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਉਛਲ਼ੇ ਜਵਾਰ-ਭਾਟਾ, ਸਾਗਰ ਦੇ ਵਿਚ, ਮਗਰ,

ਰੇਤਲ਼-ਨਦੀ ਜਾਂ ਬਣਦੈ, ਵਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਉਡਦੈ ਰਕ਼ੀਬ ਕੋਲ਼ੇ, ਵਾਂਗੂੰ ਉਕਾਬ ਦੇ,

ਛਤਰੀ ਵਿਯੋਗ ਦੀ ਤੇ, ਲਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।

-----

ਬਾਦਲ ਨੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਵਿਵੇਕ ਦਾ

ਬੇੜੀ ਚ ਵੇਖ ਉਸਨੂੰ, ਖ਼ਹਿੰਦੈ ਪਰੇ-ਪਰੇ।