ਏਸ ਬਿਸਤਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ਸਿਲਵਟਾਂ।
ਰਾਤ ਭਰ ਇਸ ਨੂੰ ਕੁਈ ਦਸਦਾ ਰਿਹਾ ਏ ਉਲਝਣਾਂ।
ਸੋਚ, ਇਕਲਾਪਾ, ਤੜਪ, ਗ਼ਮ, ਦਰਦ, ਹੰਝੂ, ਡਰ, ਘੁਟਨ,
ਜਾਨ ਕੱਲੀ, ਹੈਨ ਪਿੱਛੇ ਸੈਂਕੜੇ ਹੀ ਆਫ਼ਤਾਂ।
-------
ਝੀਤ ਬੂਹੇ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਹੈ ਆ ਰਹੀ,
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਇਉਂ ਬਦਲਦੇ ਕਰਵਟਾਂ?
-------
ਜਿੰਦ ਸੀ ਫ਼ੂਹੀ ਕੁ ਸਭ ਦੀ, ਸੀ ਭਵਾਂ ਭੋਰਾ ਵਜੂਦ,
ਨੇਰ੍ਹ ਨੂੰ ਪਰ ਹੂੰਝ ਸੁਟਿਆ ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ।
------
ਪੁਸਤਕਾਲੇ ਦਾ ਹੀ ਰਹੀਆਂ ਜੋ ਸਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨੇ,
ਬੋਲ ਹੀ ਪਈਆਂ ਨੇ ਆਖ਼ਿਰ ਗੂੰਗੀਆਂ ਉਹ ਪੁਸਤਕਾਂ।
------
ਕੂਲ ਜੋ ਫੁੱਟੀ ਸੀ ਥਲ਼ ਸਿੰਞਣ ਨੂੰ, ਕਰਕੇ ਹੌਸਲਾ,
ਮਰ ਗਈ ਉਹ, ਖਪ ਗਈ ਉਹ, ਪੀ ਲਈ ਹੈ ਰੇਤਿਆਂ।
-------
ਮੇਰਿਆਂ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕੀ, ਫੁੱਲ, ਫੁਲ-ਫੁਲ ਆਖਦੇ,
ਮੇਰੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਨੂੰ “ਬਾਦਲ”! ਆਖਦੇ ਨੇ ਗੰਦਲ਼ਾਂ।
No comments:
Post a Comment