ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਰੋਗ ਚੰਦਰਾ, ਸੀਨੇ ‘ਚ ਪਾਲ਼ ਕੇ।
ਜਦ ਦੀ ਹਵਾ ਹੈ ਲੈ ਗਈ, ਮਹਿਕਾਂ ਉਧਾਲ਼ ਕੇ।
-------
ਜੀਵਨ ਮਿਰੇ ਕਰੀਬ ਸੀ, ਜਦ ਮੌਤ ਦਾ ਸੀ ਡਰ,
ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਮੌਤ ਟਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਚਿਹਰੇ ‘ਤੇ ਲਾਲੀ ਆ ਗਈ, ਖ਼ਤ ਮਿਲ਼ਦੇ ਸਾਰ ਹੀ,
ਐਪਰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਫਿਰ ਗਈ, ਅੱਖਰ ਉਠਾਲ਼ ਕੇ।
-------
ਤੇਰੇ ਬਹੁਤ ਕਰੀਬ ਹੈ, ਅਥਰੀ ਹਵਾ ਨੂੰ ਕਹਿ,
ਮੇਟੇ ਨਾ ਨਕਸ਼ ਓਸਦੇ, ਰੇਤਾ ਉਛਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਤੌੜੀ ਉਬਲ਼ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕੰਢੇ ਹੀ ਸਾੜਦੀ,
ਤੂੰ ਵੇਖ ਲੈ, ਜੇ ਵੇਖਣੀ ਹੈ ਰੱਤ ਉਬਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਸਿੱਕਾ ਪਏ ਤੋਂ ਫੇਰ ਵੀ ਕੰਨਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਬਚੂ,
ਪਾਵੀਂ ਨਾ ਸਿੱਕਾ ਭੈੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਢਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਸੂਰਜ ਦਿਨੇ ਤਾਂ ਖ਼ੂਬ ਹੈ, ਚਾਨਣ ਬਖੇਰਦਾ,
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਪਰ ਮੈਂ ਹੀ ਕਰਾਂ, ਇਸ ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਪਲਕਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮੇਲ਼ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸਜਾਅ ਕੇ ਰੱਖ,
ਮਿਲ਼ਿਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਝ ਨਹੀਂ, ਇਉਂ ਦੀਦੇ ਗਾਲ਼ ਕੇ।
------
ਉਹ ਮਿਲ਼ ਗਿਆ ਹੈ “ਬਾਦਲਾ”! ਮੇਰੇ ਹੀ ਅੰਦਰੋਂ,
ਥੱਕਿਆ ਮੈਂ ਜਿਸਨੂੰ ਜੰਗਲ਼ਾਂ ਵਿਚ ਭਾਲ਼-ਭਾਲ਼ ਕੇ1।
No comments:
Post a Comment