ਰੂਪ ਦੋ-ਦੋ ਕੰਮ ਇੱਕੋ ਵਕਤ ਵਿਚ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ।
ਲੌਂਗ ਵੀ ਲਿਸ਼ਕੋਰਿਆ ਤੇ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਵੀ ਪਰਦਾ ਰਿਹਾ।
------
ਸਭ ਨਦੀ ਵਿਚ ਸੁੱਟਿਆ ਜੋ ਸਮਝਿਆ ਮੈਂ ਫ਼ਾਲਤੂ,
ਹੋਰ ਸਭ ਕੁਝ ਡੁਬ ਗਿਆ, ਪਰ ਖ਼ਤ ਤਿਰਾ ਤਰਦਾ ਰਿਹਾ।
-------
ਝੂਮਿਆ ਮੱਠੀ ਹਵਾ ਵਿਚ ਟਾਣ੍ਹ ‘ਤੇ ਪੱਤ ਆਖਿਰੀ,
ਤੇਜ਼ ਵਾ' ਤੇ ਪਤਝੜਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਕਦੇ ਡਰਦਾ ਰਿਹਾ।
-----
ਫੁੱਲ ਟਹਿਣੀ ‘ਤੇ ਵੀ ਸੋਂਹਦੇ, ਰੂਪ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਵੀ,
ਮਰ ਗਈ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ, ਨਾ ਏਧਰ ਦਾ, ਨਾ ਓਧਰ ਦਾ ਰਿਹਾ।
------
ਦਰਦ ਮਿਲ਼ਿਆ, ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਦੀ ਨਾ ਐਪਰ ਛੋਹ ਮਿਲ਼ੀ,
ਜ਼ਖ਼ਮ ਏਸੇ ਆਸ ਵਿਚ ਫਿਸਦਾ ਰਿਹਾ, ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ।
------
ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਲੋਚਿਆ ਸੁਕਰਾਤ ਬਣਨਾ, ਉਸ ਘੜੀ,
ਮੇਰਿਆਂ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਡਰਦਾ ਰਿਹਾ।
------
ਫੈਲਿਆ “ਬਾਦਲ” ਬੜਾ ਹੀ ਚੰਨ ਉੱਤੇ ਆਣ ਕੇ,
ਨੂਰ ਉਸਦਾ ਵਿਰਲਾਂ ਥਾਣੀਂ ਫੇਰ ਵੀ ਝਰਦਾ ਰਿਹਾ1
No comments:
Post a Comment