ਗ਼ਜ਼ਲ

ਵਰ੍ਹੇ ਲਗਦੇ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਦਿਲੋਂ ਆਪਣਾ ਬਨਾਵਣ ‘ਤੇ।
ਤਿੜਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਜ਼ਰਾ ਕੁ ਠੇਸ ਲੱਗਣ ‘ਤੇ।
------
ਰਿਹਾ ਸੁਪਨੇ ‘ਚ ਵੀ ਜੋ ਨਾਲ ਸਾਏ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਰੇ,
ਉਦ੍ਹਾ ਸਾਇਆ ਵੀ ਦਿਸਿਆ ਨਾ, ਨਿਮਾਣੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟਣ ‘ਤੇ।
------
ਮਿਰੀ ਗ਼ਲਤੀ ‘ਤੇ ਮੈਂਨੂੰ ਡਾਂਟ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਕਿਹਾ ਜਿਸਨੇ,
ਮਨਾਇਆ ਹੈ ਬੁਰਾ ਕਾਹਤੋਂ? ਸਿਆਣੀ ਗੱਲ ਆਖਣ ‘ਤੇ।
------
ਗਰਾਂ ਤੇਰੇ ਦਾ ਕੇਹਾ ਹਾਲ ਹੈ ਯਾਰਾ! ਅਸਾਡੇ ਤਾਂ,
ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪੂਰੀ, ਮਗਰ ਬੰਦਿਸ਼ ਹੈ ਬੋਲਣ ‘ਤੇ।
-------
ਪਤਾ ਸੀਗਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ ਡੰਗਣਾ ਹੀ ਹੈ,
ਭਰੋਸਾ ਫਿਰ ਵੀ ਕਰ ਬੈਠਾ, ਸਪੇਰੇ ਵਾਂਗ ਨਾਗਣ ‘ਤੇ।
------
ਜਿਹਾ ਬੀਜੋ, ਤਿਹਾ ਉਗਦੈ, ਸਿਆਣੇ ਆਖਦੇ ਐਵੇਂ,
ਮਿਰੇ ਘਰ ਤਾਂ ਗ਼ਮੀ ਉੱਗੀ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਬੀਜ ਬੀਜਣ ‘ਤੇ।
------
ਹਕੀਕਤ ਹੈ, ਓਦ੍ਹੇ ਇਕ ਬੋਲ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੋਹਿਆ ਹੈ,
ਨਹੀਂ ਇਲਜ਼ਾਮ ਧਰ ਹੁੰਦਾ, ਮਿਰੇ ਤੋਂ ਫਿਰ ਵੀ ਸਜਣ ‘ਤੇ।
------
ਉਦ੍ਹੇ ਅਥਰੂ, ਉਦ੍ਹੇ ਖ਼ਤ ‘ਤੇ, ਇਵੇਂ ਫ਼ਬਦੇ ਨੇ “ਬਾਦਲ” ਜੀ!
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫੁੱਲ ਜਚਦੇ ਨੇ, ਕਿਸੇ ਆਸ਼ਿਕ ਦੇ ਕੱਫ਼ਣ ‘ਤੇ।