ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਿਰੀ ਰਾਖ਼ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਰਹਿ ਗਈ।
ਹਨੇਰੀ ਵਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕੀ ਲੈ ਗਈ?
-------
ਬਨੇਰਾ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਸਿਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਚਿੜੀ ਕੀ ਜ਼ਰਾ ਓਸ ਤੇ ਬਹਿ ਗਈ।
-------
ਮਿਰੇ ਘਰ ਤਾਂ ਇਕ ਦਰਦ ਹੀ ਭੇਜਿਆ,
ਤੇ ਬਦਲੇ ‘ਚ ਕੀ ਕੀ ਉਦ੍ਹੀ ਸ਼ੈ ਗਈ।
------
ਮਿਰੇ ਅਸ਼ਕ ਵਗਦੇ ਰਹੇ ਬਿਨ ਰੁਕੇ,
ਤਦੇ ਰਾਤ ਸ਼ਬਨਮ ਬੜੀ ਪੈ ਗਈ।
------
ਕਦੇ ਖ਼ੁਦ-ਬ-ਖ਼ੁਦ ਰੇਤ ਭਿੱਜੀ ਨਹੀਂ,
ਸਦਾ ਕੋਲ਼ ਚਲ ਕੇ ਨਦੀ ਹੈ ਗਈ।
-------
ਕਿਵੇਂ ਲਾਸ਼ ਸਿੱਪੀ ਦੀ ਤਰਦੀ ਉਦੋਂ?
ਜਦੋਂ ਖੋਹ ਕੇ ਮੋਤੀ ਨਦੀ ਲੈ ਗਈ।
-------
ਕਿਵੇਂ ਸਬਰ ਆਵੇ, ਕਿਵੇਂ ਹੌਸਲਾ?
ਜਿਦ੍ਹੀ “ਬਾਦਲਾ”! ਆਸ ਹੀ ਢਹਿ ਗਈ।