ਗ਼ਜ਼ਲ

ਪੋਲੇ-ਪੋਲੇ ਪੱਥਰ ‘ਤੇ ਪੱਬ ਧਰਦਾ ਹੈ।
ਤਿੜਕ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪੰਛੀ ਕਿੰਨਾ ਡਰਦਾ ਹੈ।
-------
ਸੂਰਜ ਵਰਗੀ ਤਪਸ਼ ਲੁਕਾ ਕੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਰੋਜ਼ ਗਲ਼ੀ ‘ਚੋਂ ਮੇਰਾ ਚੰਨ ਗੁਜ਼ਰਦਾ ਹੈ।
-------
ਘੁਟਨ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤਾਂ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਿਆ,
ਚਾਨਣ ਹੋਇਆ ਤਦ ਦਾ ਹੀ ਬੇ-ਪਰਦਾ ਹੈ।
-------
ਜ਼ਖ਼ਮ ਦਿਨੋ-ਦਿਨ ਵਧਦਾ ਜਾਵੇ ਵੇਲ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਮਰਹਮ ਹੈ ਤਾਂ ਚੰਗੀ, ਦੋਸ਼ ਅਸਰ ਦਾ ਹੈ।
-------
ਇੱਕੋ ਟਾਹਣੀ ‘ਤੇ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਪੱਤੇ ਦੋ,
ਪਰ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਥਾਂ ਪਰਦਾ ਹੈ।
------
ਬਾਤ ਕੁਈ ਮੈਂ ਲਿਖਣੀ ਚਾਹਾਂ ਉਸ ਤਾਈਂ,
ਬੁਰਸ਼ ਮਿਰਾ ਪਰ ਉਲਟੇ ਭਾਵ ਚਿਤਰਦਾ ਹੈ।
-------
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੀ ਮਰਹਮ ਫਿਰ ਤੋਂ ਲਾ ਲੈਨਾਂ,
“ਬਾਦਲ” !ਦਿਲ ਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਜਦੋਂ ਨੂੰ ਭਰਦਾ ਹੈ।