ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆਪਣਾ ਵਜੂਦ ਇਉਂ ਵੀ, ਭਰਪੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
ਰੋਹੀ ਦਾ ਫੁੱਲ ਬਣਨਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
-------
ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਤਿਰੀ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ, ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜ਼ਖ਼ਮ ਜਿਹੜਾ,
ਐ ਫੁੱਲਲ ! ਵੇਖ ਆਕੇ, ਨਾਸੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
-------
ਅਗਨੀ ‘ਚ ਹੱਥ ਪਾਉਂਣਾ, ਪਾਣੀ ‘ਚ ਛੇਕ ਕਰਨਾ,
ਵਾਵਾਂ ਥੀਂ ਦਸਤ-ਪੰਜਾ, ਦਸਤਰੂ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
-------
ਨਾ ਵਿਹਲ ਸੱਲ ਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਥਕਾਨ ਪੋਂਹਦੀ,
ਉਸਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਖ਼ੁਦ ਵਿਚ, ਪੁਰਨੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
------
ਰਸਤੇ ਦੀ ਧੂੜ ਫੜ ਕੇ, ਸੁਰਮਾ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ,
ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਲਿਸ਼ਕ ਤਾਈਂ, ਕੁਹਤੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
------
ਹੁਣ ਫ਼ਰਕ ਜਾਪਦਾ ਨਾ, ਲਬਰੇਜ਼ ਹੈ ਜਾਂ ਖ਼ਾਲੀ,
ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ਼ ਕਾਸਾ , ਮਖ਼ਮੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।
------
ਉਹ ਝੂਰਦੇ ਨੇ “ਬਾਦਲ”!, ਜੋ ਹਾਦਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੇ,
ਏਸੇ ਲਈ ਹੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ, ਮਨਸੂਰ ਕਰ ਲਿਐ ਮੈਂ।