ਗ਼ਜ਼ਲ

ਫਿਰ ਮੁਹੱਬਤ ਤਿਰੀ ਮੋੜ ਕੇ ਲੈ ਗਈ।
ਫਿਰ ਕਸਮ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ ਉਰੇ ਰਹਿ ਗਈ।
------
ਫਿਰ ਕੁਈ ਚੀਜ਼ ਤੇਰੇ ਘਰ੍ਹੇ ਰਹਿ ਗਈ?
ਫਿਰ ਮੁਸੀਬਤ ਨਵੀਂ ਇੱਕ ਗਲ਼ੇ ਪੈ ਗਈ।
------
ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਰਿਹਾ ਪੌਣ ਹੀ ਸਾਂ ਜਿਨੂੰ,
ਉਹ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕਹਿ ਗਈ।
------
ਦੱਸੋਂ ਨੀਹਾਂ ਤੇ ਛੱਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਾਂ ਕਿਵੇਂ?
ਕੰਧ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਹੀ ਜਦੋਂ ਢਹਿ ਗਈ।
------
ਦੂਰ ਪਰਦਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ਓਦ੍ਹੇ ਮੁੱਖ ਤੋਂ,
ਭੈੜੇ ਪਿੱਤਲ਼ ਤੋਂ ਜੀਕਣ ਕਲੀ ਲਹਿ ਗਈ।
-------
ਧਾਰ ਅਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ‘ਕੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਵਗੀ,
ਨਾਲ਼ ਕਜਲੇ ਦੀ ਕਾਲ਼ਖ਼-ਕਲੀ ਵਹਿ ਗਈ।
------
ਫ਼ਰਕ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਬੜਾ,
ਸੋਚ “ਬਾਦਲ” ਦੀ ਅਜ-ਕਲ ਸੁਧਰ ਹੈ ਗਈ।