ਇਕ ਵਿਛੋੜਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਦੁੱਖ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇ।
ਲੱਖ ਸੰਭਲ਼ ਕੇ ਤੁਰਾਂ ਮੈਂ, ਝਾਂਜਰਾਂ ਨੂੰ ਬੋਰ ਵੀ ਨੇ।
-------
ਨਸਲ ਸੱਪਾਂ ਦੀ ਕਿਵੇਂ, ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਕੋਲ਼ੇ ਵਧ ਲਵੇਗੀ?
ਸਿਰਫ਼ ਨਿਓਲ਼ੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਬਾਗ ਦੇ ਵਿਚ ਮੋਰ ਵੀ ਨੇ।
-------
ਪੌਣ ਜੋ ਦਿੱਤੈ ਸੁਨੇਹਾਂ, ਓਸਦਾ ਔਖੈ ਨਿਬੇੜਾ,
ਗੀਤ ਕੋਇਲ ਦੇ ਨਾ ਕੱਲੇ, ਕਾਂ ਮਚਾਉਂਦੇ ਸ਼ੋਰ ਵੀ ਨੇ।
-------
ਕਿਊਂ ਸੁਗੰਧੀ ਲੈਣ ਖ਼ਾਤਿਰ, ਜਿੰਦ ਕੱਲੀ ਤੁਰ ਪਈ ਹੈ?
ਤਾੜ ਲਈ ਡਾਕੂਆਂ ਨੇ, ਮਾਰ ਉੱਤੇ ਚੋਰ ਵੀ ਨੇ।
------
ਕੁਝ ਭੰਵਰ ਏਦਾਂ ਦੇ ਵੀ ਨੇ, ਤਾਰ ਦਿੰਦੇ ਡੁਬਦਿਆਂ ਨੂੰ,
ਡੋਬ ਦਿੰਦੇ ਤਰਦਿਆਂ ਨੂੰ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛੋਰ ਵੀ ਨੇ।
------
ਠਹਿਰ ਜਾਹ ਤੂੰ, ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਕਲਮ ਇਉਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੇ,
ਭੋਲ਼ਿਆ ਉਏ ! ਸਿਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋੜ ਵੀ ਨੇ, ਪੋਰ ਵੀ ਨੇ।
-------
ਸੋਚ ਕੇ ਜੋ ਪੈਰ ਚੁੱਕਣ,ਉਹ ਥਿੜਕ ਸਕਦੇ ਨਾ “ਬਾਦਲ”!
ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ ਜੋ,ਬੇ-ਦਿਲੇ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਵੀ ਨੇ1
No comments:
Post a Comment